Gatunek nazwano Lisowicia bojani. Pierwsze doniesienia o tym dicynodoncie pochodzą z 2008 r.

Szacuje się, że zwierzę osiągało rozmiary dzisiejszego słonia. Mierzyło ok. 4,5 m długości, 2,6 m wysokości i ważyło w przybliżeniu dziewięć ton, czyli prawie dwa razy więcej niż jakikolwiek odkryty dotąd dicynodont. Olbrzym żył w okresie triasu, ok. 210-205 mln lat temu.

Dicynodonty - lądowe, roślinożerne zwierzęta, zaliczane są do rzędu terapsydów. Z części terapsydów wywodzą się ssaki. Od permu do triasu dicynodonty zamieszkiwały licznie na wielu obszarach, preferując podmokłe ekosystemy. Zaczęły zanikać zanim jeszcze na Ziemi nastało panowanie dinozaurów.

Opisu gatunku ma łamach "Science" dokonali dr Tomasz Sulej z Polskiej Akademii Nauk i dr Grzegorz Niedźwiedzki ze szwedzkiego uniwersytetu w Uppsali.

"Odkrycie gatunku Lisowicia zmienia nasze wyobrażenia o najpóźniejszych dicynodontach. Stawia również dużo nowe pytania, o to, co sprawiło, że zarówno dicynodonty, jak i dinozaury stały się tak ogromne" - opisuje współautor badań, Tomasz Sulej z PAN.

Jak dodaje Grzegorz Niedźwiedzki, Lisowicia jest najpóźniejszym znanym dicynodontem i zarazem największym lądowym, niebędącym dinozaurem, triasowym czworonożnym kręgowcem.

Pierwsze odkrycia z Lisowic, w tym innego dicynodonta, pochodzą z 2005 r. W tym miejscu w późnym triasie znajdowało się prawdopodobnie koryto rzeczne, w którym gromadziły się szczątki, które stopniowo ulegały fosylizacji. (PAP)

krx/ zan/